[voir kozh .1]
m.
I. (en plt de qqn) Vieillard.
●(1575) M 2164. Vn coz a lauaras, tr. «Un vieillard dit.»
●(1790) MG 407. Chetu en eu-zén a béré é conz S. Paul, er hoh hac en nehué.
II.
(1) Vieillesse.
●(c.1500) Cb 51b. g. vieillesse. b. coz.
(2) War ar c'hozh : sur ses vieux jours, sur le tard.
●(1933) OALD 45/195. War ar c'hoz e timezaz. ●(1944) EURW I 5. Hogen ne raent al labour-se nemet war ar c'hoz.
(3) (astronomie) Déclin, décours.
●(1955) STBJ 166. E oa gwelloc'h hada war ar c'hoz (an diskar-loar) eget war an nevez (ar c'hresk-loar).
(4) Blaz ar c'hozh : goût de renfermé, de vieux.
●(1926) FHAB Genver 27. ma vez blaz ar c'hoz gand [an] amann.
(5) C'hwezh ar c'hozh : odeur de renfermé.
●(1927) GERI.Ern 317. c'houez ar c'hoz, tr. «odeur de renfermé.»
B. (agriculture)
(1) (agriculture) =
●(1864) KLV 42. «Koz a zo enn douar a welomp aze.» – Koz dre raz hag arbrad, deut divar goust ann douar, pe divar goust ann treaz. – Koz dre natur teil ha natur glasvez, prest da ober eost-all. – Koz dre natur chatal, pa weler ar buzug o sevel.
(2) Hadañ war gozh =
●(1973) BAHE 78/32. War-lerc'h ar balan 'veze hadet ed-du ar bloaz kentañ war gozh.
(3) Kemer e gozh : être en jachère.
●(1960) EVBF I 331. pour «laisser la terre se reposer» : lesk an douar da gozi, Plougoulm, da gozan, P[ommerit]t-le-V[icomte], da gemer e goz, Telgruc,
(4) Douar war e gozh : terre en jachère.
●(1960) EVBF I 331. pour «terre au repos» : kozenn, eur gozenn, Perret, Ploulec'h, douar koz, Plélauff, Gouarec, douar war e goz, L'H[ôpital-Camfrout], douar oc'h ehana, Telgruc, douar 'tihan, Huelgoat.