f. –où
(1) Sommet, partie haute (arbre, montagne, etc.).
●(1659) SCger 33a. coupeau de montagne, tr. «blinchen pe barr ar menez.» ●111b. haut de l'arbre, tr. «nein, pe lein, pe blinchen ar vezen.» ●132b. blinchen, tr. «cime.» ●(1732) GReg 169a. La cime d'une montagne, tr. «blinchenn ar menez.»
●(1824) BAM 355. va Salver a lavar din eus a vlengen ar Groas : (...). ●377. bete blenchen Menez Calvar.
●(1910) MAKE 17. Noun al Ludueg a welas e oa ruz ar c'herez e blenchen ar gwez. ●90. eur wezen uhel (...) he blenchen a oa uheloc'h eget daou dour sant-Korantin.
(2) Pointe (d'un châle).
●(1939) KTMT 41-42. o mouchouerou broudet, ar bleñchennou o ruza war an douar.
(3) Sommet (de la tête).
●(1824) BAM 165. adalec blenchen e benn bete plantou e dreid.