yezhadurour / yezhadurer

m. –ion Grammairien.

●(1913) PRPR 123. Ar Gonidek a oa eur iezadurer. ●(1926) CBOU 6/81. ali eur yezadurour barrek. ●(1931) VALL 341b. Grammairien, tr. «yezadurour pl. ien.» ●(1976) LLMM 175/133. labourioù ar yezhadurourien hag ar c'heriadurourien.