viktoriñ / viktoariñ

v. intr.

(1) Gagner.

●(1844) LZBg 2^l blezad-2^l lodenn 5. Er fal dud a larou : victoëret hun nès.

(2) Vaincre.

●(1844) LZBg 2^l blezad-2^l lodenn 5. hag é gùirioné victoërein a reint un nebedik amzér.

(3) Prospérer.

●(17--) VO 128-129. A-ze nitra ne brofit na ne victoër, hac en abitandèt e zou exposét de vangeance en Nean hac en doar.