adj.
I. Attr./Épith.
(1) Piteux, pitoyable.
●(1744) L'Arm 287a. Piteux, euse, tr. «Truhæc.» ●Pitoyable (…) Mauvais, tr. «Truhæc.» ●Pitoyablement, tr. «Énn ur fæçon truhæc.» ●(1790) MG 371. honnéh e vihue én ur stad truhæq.
●(1838) OVD 232. Ne zeliet quet enta ou disprisein [hou croagué] é sigur m'en dint truhêc, clanhus. ●(1861) BSJ 260. Biscoah truhêccoh gueu. ●(1893) LZBg 51vet blezad-4e lodenn 201. Stad truhêc er vro. ●(1897) EST 83. predeu truhèk, tr. «de mauvais repas.»
●(1907) RNDL 27. Petra e ran, truhek, ér bed-man a zareu ? ●(1919) BSUF 26. é tiskoein ou goulieu truhek. ●27. é huélet ou stad truhek. ●(1932) BRTG 101. Ne vehè ket bet hoah grons rè druhek en droug.
(2) Piètre.
●(1790) MG 262. péhani e zou un truhæq a vechérour.
II. Adv.
(1) (en plt de qqn) Mont truek bras gant ub. : aller très mal.
●(1896) HIS 109. Me mès ém zi ur meúel hag e zou klañ ; truhek bras é ha getoñ.
(2) (en plt d'une situation) Kerzhout truek bras : aller, marcher très mal.
●(1913) HIVR 24. Truhek bras é kerhé en treu. ●41. truhek bras é kerhé en treu ér ranteleh a Frans.