v. intr.
(1) S'emporter.
●(1732) GReg 179a. Se mettre un peu en colere, tr. «teari. pr. tearet. tæri. pr. tæret.» ●Mettre quelqu'un un peu en colère, tr. «Lacqaat da dæri.» ●(1732) GReg 334a. S'émouvoir, être ému, tr. «teari. pr. tearet.» ●Parler sans t'émouvoir, tr. «parlant hep teari.» ●(1790) MG 61. é ma ret souplein de guemènt-ce hemb tærein.
●(1838) OVD 142. quentéh èl ma huélamp é hamb de dærein. ●(1856) GRD 54. cleuein e hrér ré é térein én-hai ou hunan eid ur hol distér.
●(1909) NOAR 30. Me n'em eus c'hoant ebet d'ober d'eoc'h taeri. ●(1926) FHAB Eost 303. poan o taeri, poan o chom taeret, ha poan o tidaeri.
(2) Taeriñ ruz : se fâcher tout rouge.
●(1921) GRSA 339. Mordraéns e der ru é kleuet en neùéted. ●(1937) TBBN 39. Konomor e déras ru é huélet kement-sé.
(3) Taeriñ ouzh ub., udb. : s'emporter contre qqn, qqc.
●(1732) GReg 38a. S'animer contre quelqu'un, tr. «tæri ouc'h ur re.»
●(1932) BRTG 25. a houdé pelzo ne dér ket mui doh é vanbochereh. ●34. É léh térein doh en amzér.