sallañ

v.

I. V. tr. d.

(1) Saler.

●(1499) Ca 179a. Sallaff. g. saller.

●(1659) SCger 107b. saler, tr. «salla.» ●170a. salla, tr. «saler.» ●(1732) GReg 91b. Saller le beurre, tr. «Salla an amann.» ●840b. Saler, tr. «Salla. pr. sallet. Van[netois] saleiñ.» ●Saller du poisson, de la chair, tr. «Salla pesked, salla qicq.»

●(1906) BOBL 25 août 101/3b. en he zi o sala amann ebarz ar bel. ●(1911) BOBL 21 octobre 356/2d. En eur salla ar meskaj ze e welleer c'hoaz anez'han hag al loaned a zreb anez'han gant muioc'h a c'houd. ●(1914) DFBP 296a. saler, tr. «Salla.» ●(1926) FHAB Meurzh 95. salla ar c'hig. ●(1969) BAHE 60/30. peadra da sallañ ur pemoc'h.

►absol.

●(1612) Cnf 79b. mar deu an holen da neant, pegant tra ez saller ?

●(1929) MANO 10. Ma'z eo fall an holenn, gant petra e vo gellet salla ? ●(1967) BAHE 54/50. Sallañ ha pebrañ.

(2) sens fig. Saler, assaisonner.

●(1838) OVD 209. er goal-gonzereah, péhani e sallér dré vourdeu fin pé finoh.

II. V. intr. Prendre le sel.

●(1894) BUZmornik 821. lakeat ho c'horfou da zalla enn eur jarnel.

III.

(1) Sallañ ar wiz : voir gwiz.

(2) Sallañ ar yod : voir yod.