sablek

adj.

(1) Qui est couvert de sable.

●(1732) GReg 836a. Sablonneux, euse, tr. «Van[netois] sablecq.» ●(1744) L'Arm 178a. Grêve, tr. «Autt sablêc.»

●(1843) LZBg 1^añ blezad-2^l lodenn 64. ar en aud sablec-hont. ●(1849) LLB 871. un doar sablek. ●(1893) LZBg 51^vet blezad-4^e lodenn 208. ur bleinen vras ha sablec.

●(1903) LZBg Gwengolo 226. plénenneu nuah ha sablek. ●(1935) DIHU 293/268. minotenneu sablek.

(2) (Terre) qui contient du sable.

●(1849) LLB 872. én un doar sablek.

(3) (Petits gateaux) sablés.

●(1941) ARVR 11/5d. kouignou sablek.