[brpm pennerés < pennhêr + -ez]
f. –ed Seule héritière.
●(1659) SCger 57b. fille aisnée, tr. «pennerés.» ●163b. penneres, tr. «heritiere.» ●(1732) GReg 492b. Seule heritiere, tr. «Penn-hærès. p. pennærès. pp. pennæresed.»
●(1838) CGK 14. ar c'hoanteguès da gaout yalc'h ar benherés. ●(1845) GBI I 474. D'ober al lez d'ar benherez, tr. «Pour faire la cour à l'hétitière.» ●(1857) HTB 145. eur bennerez hanvet Julia. ●(1869) FHB 232/183a. ar benneres a dlie e unan kaout ar susit eus daou rum dud asembles.
●(1902) PIGO I 166. pennherezed ha pinvik holl. ●(1921) PGAZ 23. Houma a ioa penn-herez hag, evel just, savet kamambre gant he zud.
►[empl. comme épith.]
●(1834) SIM 170. Ur verc'h pennerez en devoa.