adj.
(1) Hautain.
●(1868) FHB 163/81b. eur gomz ken aotuz (fier). ●(1870) FHB 261/410b. bez' e oa ive rog hag otuz. ●(1872) ROU 85a. Fier, tr. «Autuz.» ●104b. Suffisant, altier, tr. «Otuz.» ●(1883) IMP 9. Gant eun ear avelet, otus a divergont. ●(1890) MOA 113b. Altier, tr. «Otuz.» ●130a. D'autant plus hautain qu'il était pauvre, tr. «seul otusoc'h ma oa paouroc'h.» ●(18--) SAQ II 87. ken otuz an eil hag egile.
●(1919) FHAB Kerzu 188. an divroad otus. ●(1932) ALMA 101. lorc'hus hag otus e voe. ●(1939) MGGD 32. ar brud da veza otus meurbet. ●(1963) EGRH II 151. otus (E D[irinonn] notus).
(2) (blason populaire) Tud otus Koatreven : les gens hautains de Coatréven. cf. ourgouilhus
●(2005) HYZH 244/38. Tud aotus Koatreven.