orwaniñ

v. intr.

(1) S'évanouir.

●(1921) GRSA 123. é ma édan orùannein. ●(1934) BRUS 86. Tomber (en faiblesse), tr. «orùañnein.»

(2) Faiblir, défaillir.

●(1921) GRSA 195. orùañnein e hra é galon.

(3) Orwaniñ gant : défaillir de.

●(1921) GRSA 50. Bihannik dra éh orùañnè get er joé