m. –ed
(1) (ornithologie) Goéland.
●(1876) TDE.BF 488b. Oriau, oriav, s. m., tr. «Goéland, oiseau de mer ; pl. oriaved.»
●(1931) ANDO 31. an holl oriaved gwenn a c'hregache a-us d'ar vag. ●(1936) IVGA 52. Al labous-mor-se a zo eun orio pe eur goelan.
(2) sens fig. (en plt de qqn) Imbécile, sot.
●(1936) IVGA 53. eun orio a zo eur genaoueg, egiz e gamarad, ar gwazi. ●71. Ouz taol, e oa bet an orio eun digarez a zoare d’an aotrou person da zegas kaoz gant e zaou gure.