m. –où
(1) An ordinal : la plupart.
●(1967) BAHE 52/17. brasoc'h mentet eget an ordinal.
(2) Evel d'an ordinal : comme à l'ordinaire.
●(1902) PIGO I 35. Keun, 'vel d'an ordinal, a c'haloupe 'raog.
(3) Evel an ordinal : comme à l'ordinaire.
●(1967) BAHE 54/49. Ober soubenn an ognon evel an ordinal. ●(1969) BAHE 60/47. va c'hi d'am heul evel an ordinal.
(4) D'an ordinal : d'ordinaire.
●(1903) MBJJ 37. meren, a ve, d'an ordinal, da 10 heur hanter.
(5) Enep d'an ordinal : contrairement à d'habitude.
●(1925) SFKH 37. Loeiz, én ur arriù ér gér, divèu, énep d'en ordinér.
(6) Dreist an ordinal : extraordinaire.
●(1659) SCger 55a. extraordinaire, tr. «dreist an ordinal.»
(7) [au plur.] An ordinaloù : les gens ordinaires.
●(1969) BAHE 62/33. dre m'edont dishañval diouzh an ordinaloù. ●(1982) TKRH 33. Ur plac'hig speredek ha fur dreist d'an ordinaloù 'oa anezhi.
(8) Ordinaire.
●(1633) Nom 203b. Canon : l'ordinaire, domaine : an ordinal, an douar á depand diouz an dalch pe'n Iuridiction.