v.
I. V. tr. d.
(1) Occuper (qqn).
●(1499) Ca 148a. Occupaff. g. occuper.
●(1659) SCger 85a. occuper, tr. «occupi.» ●(1688) MD I 22. occupi ar speret e songesonnou mat.
●(1834) SIM 146. fea na elle qet ooccupi (lire : occupi) anezo eus an deveriou necesser-se. ●(1857) HTB 32. he blijadurezou hen okupe war an de.
(2) Occuper (une place).
●(1834) SIM 175. ar muia capabl da occupi ar plaç.
II. V. pron. réfl. En em okupiñ : s'occuper.
●(1752) BS 36. Eus a neuse n'en em occupas muy nemet da gontempli ar berfectionou infinit a Zoue.