f. –où, ognon (botanique)
(1) Oignon.
●(1856) VNA 19. un Oignon, tr. «un Oignonen.»
●(1907) VBFV.fb 70a. oignon, tr. «ouignonen, m. (pl. ouignon).» ●(1912) DIHU 80/23. tér ouignonen abéh. ●(1922) BUBR 16/118. diou pe deir batatezennig, eun ognounen vraz. ●(1933) OALD 45/218. teir pe beder ougnounenn kriz frigaset. ●(1934) BRUS 266. Un oignon, tr. «un ognonenn, f.»
(2) Bulbe.
●(1963) EGRH II 150. ognonenn f. -où, tr. « bulbe. »