v. intr. (religion) Chanter des cantiques de Noël.
●(1868) FHB 204/377a. Ne ouzon ket hag hen so eat en he dro ar c'hiz a ioa beteg ar bloavesiou diveza-ma e Breiz-Izel, da viana e carteriou anezhi, da Noellat epad ar pevar pe bemp dervez a zo etre goueliou Nedeleg hag ar bloas nevez. Noellat ! da lavaret eo, discleria ginivelez Jesus-Christ, ha goulen bennoz an env var bep tiegez christen evit ar bloaz a ia da zigeri. (...) O noellat ar paour ne deo mui henvel oc'h ar pez ma vez er mare all. ●(1876) TDE.BF 483a. Noellat, v. n., tr. «Chanter des cantiques appelés noell en breton.»
►[empl. comme subst.]
●(1868) FHB 204/377a. Evidon-me n'em eus morse gallet guelet an noellat-ze ep he gaout dudius. (...) D'an nouellat avad ar paour a zo laouen.
●(1931) VALL 496b. aller chanter des noëls, tr. «nouela(t).»