manamiñ

v.

(1) V. tr. Arroser (un repas, etc.).

●(1932) BRTG 51. «Menammet» ha «moérebet» e zo bet dehon eit té dohtu, a zeùeh.

(2) V. intr. Festoyer.

●(1932) BRTG 51. aveit «menammein» én inour d'er minourig.