adj.
I. Attr./Épith.
(1) Simple d'esprit.
●(1867) FHB 130/205a. eur benherez magn.
●(1931) VALL 693b. Simple d'esprit, en mauvaise part, tr. «magn.» ●(1995) BRYV II 66. (Milizag) Mañgn a zo eur paour kêz arriéré.
►(insulte)
●(1910) MAKE 98. Diod ! Leue-geod ! Beg magn ! ●(1935) BREI 438/3c. Magn ! Lak evez e pelec'h bale !….
(2) Bezañ magn gant ub. : être fou de qqn.
●(1872) GAM 31. Eur vam grac'h ha magn gant he bugel.
II. Adv. intens.
(1) Sot-magn : complètement fou, sot.
●(1867) FHB 125/164a. Ret eo beza sot magn. ●(1890) MOA 141a. C'est un grand benêt, tr. «sot-magn eo.»
●(1908) FHAB C'hwevrer 53. red eo beza sot magn. ●(1931) VALL 693b. Simple d'esprit, en mauvaise part, tr. «sot-magn.»
(2) Bezañ sot-magn gant ub., udb. : être fou de qqn, qqc.
●(1943) FATI 26. Sot-magn zoken e oa Jasinta gant an dañs. ●(1943) VKST Kerzu 420. sot-magn eo ar merc'hed gant «Yann-Vartolod».
(3) Diot-magn : simple d'esprit, très idiot.
●(1931) VALL 693b. Simple d'esprit, en mauvaise part, tr. «diot-magn.»