m. –ioù
(1) Nourriture.
●(1633) Nom 87a-b. Iuncus odoratus, officinis squinanthum, vulgus pastum ; siue pabulum camelorum nominat : nourriture de chameaux : pasturaig pe magadur dan cauallt (lire : cauallet).
●(1659) SCger 84a. nourriture, tr. «magadur.» ●(1727) IN II (avis) iii. ur vagadur spirituel. ●(1727) HB 424. ar vagadur admirabl. ●(1732) GReg 662a. Nourriture, aliment, tr. «Magadur.»
●(1849) LLB 46. freh goudask, er vagadur huerwan. ●(1874) POG 92. ar vagadur burzuduz.
●(1906) KPSA 48. Red eo 'ta gouzout piou zo oc'h hon hencha. Ma n'e ket ar Spered-Santel eo, kaer hon devezo ne vezo na magadur na blaz en traou a raimp.
(2) sens fig. =
●(c.1802-1825) APS 131. Berman hui e ra demb er magadur bourabl a hou conzeu santel. ●(1876) TIM 388. ur vâgadur spirituel ha divin.
●(1912) BUEV 2. ur vagadur arall eit é inean.
(3) = peadra da vagañ.
●(1942) DHKN 55. magadur peder buoh getè.
(4) local. Bestiaux.
●(1744) L'Arm 255a. A Rhuys, Magadurr, veut dire, Bestiaux. Mauvais usage.