adj.
I. Attr./Épith.
A. (en plt de qqn)
(1) Lambin.
●(1876) TDE.BF 419a. Lugud, adj., tr. «Lourdeau, mou au travail.»
●(1907) KANngalon Eost 475. Guelet a reaz ez oa lugud ar belek a ioa ouz an aoter. ●(1923) ADML 51. ne vezent ket gant ar re luguta oc'h ober al labour.
(2) Bezañ lugut da : être lent à.
●(1932) BSTR 158. beza lugut da labourat.
(3) Bezañ lugut da : être réticent à.
●(1904) ARPA 341. O calonou lugud da gredi an holl draou ho deus lavaret ar bropheted !
B. (en plt de qqc.)
(1) (en plt d'une cloche) Taolioù lugut : (?) coups espacés (?).
●(1906) KANngalon Mezheven 136. kloc'h an iliz o skei taoliou lugud.
(2) (en plt d'un outil) (?) Peu efficace, peu adapté (?).
●(1909) FHAB Here 300. o benveachou-labour lugut ha lastus.
(3) (en plt d'un travail) Qui est long à faire.
●(1929) FHAB Gwengolo 325. Ar medi mard' oa lazus d'ar c'hein a oa ouspenn lugud kenan.
II. Adv. Lentement, mollement.
●(1876) TDE.BF 419a. Lugud, adv., tr. «Mollement, nonchalament, lentement, parlant du travail.»
III.
(1) Lugut evel ur velc'hwedenn : voir melc'hwed.
(2) Lugut evel ur vuzhugenn : voir buzhugenn.