m.
(1) Brillant, brillance, luisance.
●(c.1718) CHal.ms iv. Splendeur, tr. «splander sclerder, luguern'.» ●(1732) GReg 317a. Éclat, splendeur, lustre, brillant, tr. «luguern. Van[netois] luguern.»
●(1857) HTB 167. Petra a sonje (...) euz a lugern he balez. ●(1872) ROU 76b. Les étoiles brillent, tr. «lugern a zo gant ar stered.» ●(1876) TDE.BF 418b. Lugern, s. m., tr. «Eclat, lustre.»
►sens fig.
●(1874) POG 137. Euz a Sion Doue a lakaio da c'houlaoui al lugern euz he c'hloar.
(2) Halo de clarté.
●(1866) SEV 197. Eul lugern a strinko enn dro d'ezhan. ●(1870) MBR 80. eul lugern a strink diout-han ma'z eo sklerijennet kear gant-han dre ma'z a. ●(1879) BMN 219. evel beuzet e Doue, hag eul lugern en dro dezhan, ma'z oa sclerijennet ar gampr.
(3) Éclat de lumière, lueur vive.
●(1867) MGK 121. E strink diwar he dal eul lugern ar gaera.
(4) Preñv-lugern : ver luisant.
●(1880) SAB 263. da velet ar preved noz, ar preved tan, ar preved lugern, o steredenna en noz.