loutig

m. fam.

(1) Chéri, mignon.

●(1970) BHAF 36. Marteze n'eo mann ebed, loutig, emezi din.

(2) Loutig e galon, he c'halon : sa, son chéri(e).

●(1970) BHAF 235. Bremañ souden e welfe loutig e galon. ●243. echu eo d'az karreou gand loutig da galon.