v.
I. V. tr.
A. V. tr. d.
(1) Faire bouger, remuer, déplacer.
●(1752) PEll 545. Loc'ha, Lever, soulever, mouvoir avec le levier.
●(1857) CBF 95. Lardit ar c'harr, rak gouigourat a ra ker gourt eo da loc'h, tr. «Graissez la charrette, car elle crie, tant elle est difficile à remuer.» ●(1867) MGK 33. Hevel oc'h eur c'hrubuill merien / O c'houezi, o termat evit loc'h eur blousen. ●(1894) BUZmornik 454. morse ne oue gellet he loc'ha ac'hano.
●(1926) FHAB Mae 194. arabad eo loc'hat ar viou epad an teir zizun ma chomo ar yar warno.
(2) Débusquer.
●(1920) FHAB C'hwevrer 265. loc'h an enebour eus e doullou.
B. V. tr. i. Loc'hañ gant : commencer (un travail).
●(1990) MARV II 23. (Plouider) ar person koz (…) a yoa o paouez loc'h gand e overenn.
II. V. intr.
(1) Bouger, se déplacer.
●(1752) PEll 545. En Léon on dit loc'hat a-ra, il s'élève, il se soulève, c'est-à-dire, il fait levé ou élévation.
●(1901) CKDF 16. loc'h a voe difennet. ●(1907) PERS 242. Epad an oferen e chomman heb loc'h.
(2) Loc'hañ a, eus : quitter (un endroit).
●(1870) MBR 328. Evid-oun-me ne loc'hinn ket euz va enezenn, tr. «Quant à moi, je ne bougerai pas de mon île.»
●(1911) BUAZperrot 132. ki ebed ne c'helle ober d'ezan loc'h ac'hano.
(3) Démarrer.
●(1950) KROB 26/6. Evel an holl emgleoiou, hemañ en deus bet ive poan o loc'hat.
III. V. pron. réfl. par erreur En em loc'hañ : bouger.
●(1907) KANngalon Mae 396. O klask en em loc'h.