adj.
I. (en plt de qqn)
(1) Qui a le teint vermeil.
●(1732) GReg 954b. Teint vermeil, tr. «divoc'h livryn.» ●963a. Visage vermeil, tr. «ur visaich livryn.» ●(1787) BI 199. Mæss é Corf santel ë-hum gavass enn h'é-béh, qu'el lerrin ha quer fresque, èl pe vezai bet houah é buhé. ●200. qu'el lerrin, quer fresque ha quer souple. ●(17--) CBet 399. Nin a so caer ha livrin ha sinet. ●(17--) TE 277. gaillartoh ha lerrinnoh.
●(1839) BSI 144. ar c'horf santel en em gavas en e bez, qen livrin ha qen fresq, evel pa vize bet c'hoas e buez. ●(1857) HTB 103. he visaj fresk ha livrin.
●(1909) KTLR 115. Beza ho devoa eur visaj linvrin. ●(1909) FHAB C'hwevrer 47. he dremm a deuas da veza livrin. ●(1929) FHAB Mae 195. O klask kompren emaoun, itron, penaos e c'hell ho tri bugel debri gant kement a itik eur pred ken dizaour ha penaoz diwar o boued pemdeziek o deus eul liou ker sklaer ha kel livrin ! ●(1931) VALL 580b. Poupin, frais, coloré, tr. «livrin.» ●(1932) BSTR 2. E zremm a oa linvrin.
(2) Gai, éveillé.
●(1732) GReg 445b. Gai, gaë, qui est joyeux, éveillé, tr. «lirin.» ●Un peu gai, tr. «lirinicq.»
●(1904) BMSB 71. Ar verc'hig ken habask, ken mad ha ken lirin / A vuiskelliz kroëdur, a vagiz iaouank-flam.
(3) Sain, dispos.
●(1876) TDE.BF 406a. Livrin, adj. C[ornouaille], tr. «Sain de corps, dispos.»
II. (en plt du ciel) Vermeil.
●(1936) IVGA 13. Hag e traoñ al liorzh, sko en tu all d'ar voger gozh izel, melezour al lenn, kompez-meurbet ha lugernus, ne zistaole d'an oabl nemet ur volz livrin ha don.