f. –où
I.
(1) Couronne.
●(1727) HB 122. Un tourquet spern eguis curunen.
●(1834) APD 108. Un tocat spern en guis curunen. ●(1846) BAZ 56. ar gurunen a verzerinti. ●(1857) HTB 3. ar vaz roïal hag ar gurunen. ●(1889) ISV 49. eur gurunen spern en dro dezhi, eur groaz aziouthi. ●(1899) LZBt Meurzh 12. Ac'hanta na oa ket gleet d'in caout ar gurunen arog d'ec'h ?
●(1914) FHAB Gouere 195. kurunenn an Dukach. ●(1925) BUAZmadeg 809. Sant Gunthiern a zilezaz he gurunen a roue. ●(1963) LLMM 99/261. plezhañ a rin evidout ur gurunenn orc’hid.
(2) (religion) Tonsure.
●(1868) FHB 204/383b. An tonsur pe ar gurunen. ●(1872) ROU 106a. Tonsure, tr. «Curunenn.»
(3) Bezañ eus ar gurunenn : être sorti de la cuisse de Jupiter.
●(c.1930) VALLtreg 522. kurunen : N'euz ket ezom ober kement-se / E botr n'eo ket deuz ar gurunen = il n'est pas sorti de la cuisse de Jupiter. On dit aussi des choses : an dra-ze n'eo ket deuz ar gurunen, ce n'est pas ce qu'il y a de mieux (Biler). Voir begen.
II. par anal.
(1) Cercle du trépied.
●(18--) SAQ II 117. Deoc'h c'houi eo ober an tri droad, d'ar c'hovesour ober ar gurunen.
(2) =
●(1900) MSJO 126. eur gurunen bleo guen var he ben. ●(1918) LZBt Gouere 19. e gurunen erc'h ne font jamez.