adj.
I.
(1) Transi.
●(1924) LZMR 6. O daou e kerzent kruket, sammet, ha mut.
(2) Courbé.
●(1931) ANDO 29. eun den (…) Bras hag evel kruket dindan e gorf a 180 lur bouez. ●(1936) IVGA 254. kruket e ziskoaz.
(3) Bezañ kruget ouzh, war ub. : être en colère contre qqn.
●(1938) WDAP 2/122. (Gwezeg, Pleiben) Kruget eo ar wreg-se war he gwaz. ●(1962) GERV 116. ken kruget e oa an daou emganner an eil ouz egile.
(4) =
●(1872) DJL 39. krughet evel eur gheghin.
●(1984) EBSY 225. (Sant-Ivi) kruget, tr. «fou de rage.»
II. Kruget evel ur gegin : voir kegin.