adj.
(1) (Ciel) couvert, voilé.
●(1868) FHB 186/237. an oabl coc'hennet-oll.
●(1962) EGRH I 39. koc’hennet a., tr. « (temps) couvert. »
(2) (Yeux, regard) voilé, embrumé.
●(1864) SMM 62. pa en devez beac'h o sevel he zaoulagad coc'hennet etrezeg an env. ●132. Eur c'huezen ien a red divar tal an den toc'hor, beradennou daelou a guez euz he zaoulagad coc'hennet. ●192. va daoulagad coc'hennet ha tenvalet gant ar maro o tostât. ●(1877) BSA 222. he daoulagat coc'hennet dija gant ar maro.
●(1911) BUAZperrot 439. dal ma vezont koc'hennet [an daoulagad], ne weler ket ken.