adj.
(1) (en plt d'une maison) Boisé.
●(c.1825/30) AJC 5773. eun ty cair coated en coad esquen neve flam ? tr. «une belle maison construite de planches de bois toutes neuves.»
●(1952) LLMM 32-33/72. er saloñs bras, koadet e speurennoù gant derv.
(2) Boisé, planté d'arbres.
●(1870) FHB 282/166a. maneriou coadet, merroriou keuneudet. ●(1884) LZBt Meurzh 45. meneio koadet.
●(1922) EMAR 94. hor c'hleuziou koadet. ●(1962) GERV 5. takadou koadet gant gwez a bep seurt. ●(1967) LIMO 17 février. ar er mézeu koédet él hon Bro-ni. ●(1982) TKRH 59. douar diblaen ar peurvuiañ pavezet gant mein, koadet mat a-walc'h.