kilblegenn

f. –où

(1) Virage.

●(1933) OALD 45/208. evit mont da gilblegen ar wenoden.

(2) Méandre.

●(1935) CDFi 16 novembre. o tifoucha eus 'dreg kilblegenn krenvlec'h an Taro. ●(1944) DGBD 29. aet e oa ar vag, en ur gemer re verr ur gilblegenn, da dourtañ ar papurus.