m. Charcutier.
●(1732) GReg 152b. Charcutier, marchand de chair de pourceau, tr. «Qiguer-moc'h. p. qigueryen-moc'h.»
●(1876) TDE.BF 344a. Kiger-moc'h, s. m., tr. «Qui fait métier de tuer les porcs.»
●(1924) FHAB Gouere 265. Eur c'higer-moc'h eo. ●(1934) BRUS 269. Un charcutier, tr. «ur higour-moh.»