m. kefioù-tan
(1) Tison.
●(1633) Nom 164b. Torris : tison allumé : quef tan allummet.
●(1659) SCger 166a. quef tan, tr. «tison.» ●(1732) GReg 924b. Tison, tr. «qeff-tan. p. qeffyou-tan, qivyou-tan.»
●(1876) TDE.BF 330a. Kef-tan, s. m., tr. «Tison.» ●(1878) EKG II 73. peb a gef-tan enn ho dourn. ●(1889) SFA 141. tri gef tan ruz enn he zourn evit pulluc'hi an dud ourgouilluz. ●(1889) ISV 414. daoulagad ruz evel daou guef tan. ●(1894) BUZmornik 167. eur c'hef tan en oaled.
(2) (insulte) Kef an ifern / kef tan ifern : tison d'enfer.
●(1850) MOY 293. Penos, qef an ifern (...) !
●(1911) BUAZperrot 57. Tec'h diouzin, kef-tan-ifern zo ac'hanout.