m. –ioù cf. cf. kel .3
I.
(1) Nouvelle.
●(1732) GReg 663a. Nouvelle, tr. «Qéhezl. p. qéhezlaou, qéhezlou.»
(2) Question, mention.
●(1847) FVR 200. ne voa ket keal a zimezi, tr. «il ne fut pas question de son mariage.» ●(1872) ROU 98a. Il est question, tr. «Keal a zo.» ●(1876) TDE.BF 328b. En Cornouaille on dit : eunn den keal d'ezhañ da zimezi, tr. «un homme du mariage diquel il est question.» ●(18--) SAQ II 45. Pa vez keal da bellaat eur c'holl braz. ●131. Mez brema pa zo keal da govez.
●(1931) VALL 372a. il a l'idée (de partir), tr. «keal a zo gantañ (da gimiadi).» ●(1958) LLMM 71/427. ha ne oa ket keal en amzerioù-se, da zistroadañ ar « Voie Romaine ».
(3) Reiñ keal : annoncer.
●(1872) ROU 74a. Annoncer, tr. «Rei keal.» ●(1876) TDE.BF 328b. Rei keal, tr. «annoncer une nouvelle.»
(4) Idée.
●(1931) VALL 372a. Idée, tr. «keal m.» ●499b. Notion (philos.), tr. «keal m.» ●(1962) BAHE 32/28. kealioù hep forc'hellegezh.
II. Bezañ keal ar waremm gant ub. : voir gwaremm.