v.
I. V. tr. d.
(1) Battre, frapper.
●(1850) MOY 200. an nep a vanco a vo sur calqennet.
(2) Ravager, endommager (une récolte).
●(1936) PRBD 145. Ar re-ze [ar vugale vian], heb beza pell, a deufe da galken holl an ed [er c'hrignol].
►[au passif]
●(1867) FHB 112/61a. ma vezo calkennet hor parkeier gant ar brini.
(2) Esquinter, abîmer.
●(1921) FHAB Eost 198. Ha me a grogas en he breac'h : "Diouall 'ta, Per, emezi, gant da vizied teo e kalkennez va «faleto» nevez ! Ar c'hoazed-man ne reont ket a forz eus a netra ! ●(1942) FHAB Gwengolo/Here 199. Eur c'haser fall a gezeg a dorr ar manej, a galkenn, ar sternaj, a skuiz ar c'hezeg en aner.
(3) Perdre (sa jeunesse).
●(1943) VKST Kerzu 422. ne raint nemet forani ha kalkenn o yaouankiz.
II. V. intr.
(1) Tenir de mauvais propos par suite d'ivresse.
●(1876) TDE.BF 315b. Kalkenna, v. n. C[ornouaille], tr. «Tenir de mauvais propos par suite d'ivresse.»
(2) Se battre.
●(1919) BUBR 10/266. An adjudant Souliman a oa ganeomp ivez o kalkenni. Ma'z pefe gwelet ar baotred o stlepel grenadennou gant ar Voched.
III. V. pron. réci. En em galkenniñ : se battre.
●(1868) FHB 203/372b. oc'h en em galkenna e nousped ar c'hafe. ●(1876) TDE.BF 315b. En em galkenna, tr. «se battre entre gens ivres.» ●(1890) MOA 139a. Se battre, entre gens ivres, tr. «en em galkenna.»