adj.
(1) Caduc, sénile.
●(1868) FHB 174/137b. da dud coz deut cabac'h. ●(1876) TDE.BF 311a. Kabac'h, adj. C[ornouaille], tr. «Infirme par vieillesse, cassé de vieillesse.» ●(1889) ISV 47. cabac'h gant cosni. ●(1894) BUZmornik 325. eskop ar gear-ma, a ioa dija koz ha kabac'h.
●(1907) PERS 205. Tud dall, re vouzar, tud kabaf, klanvourien a bep seurt. ●(1911) BUAZperrot 292. Koz oun, ha kabac'h oun deuet da veza. ●306. da vamm a zo kabac'h. ●(1915) HBPR 219. Mez Segalen a zo koz ha kabac'h. ●(1939) MGGD 30. eur c'hoziad kabac'h ha dinerzet.
(2) Bezañ kabac'h gant ar gozhni, gant an oad : être caduc, sénile.
●(1874) FHB 491/164a. ar bed croummet dindan ar gosni, cabac'h gant cosni.
●(1911) BUAZperrot 714. he mamm a ioa kabac'h gant ar c'hlenved ha gant ar gozni. ●(1912) MMPM 23. Ar c'hreg a iao kabac'h gant an oad.