istribilhañ

v.

(1) V. tr. d. Suspendre, appendre.

●(1935) ANTO 40. da istribilha an dilhad.

(2) V. intr. Être suspendu.

●(1944) EURW I 59. banniel gwenn herminiget Breiz o 'stribilha a-us d'o fenn. ●(1962) LLMM 95/413. ec'h en em gavas hor paotred oc'h istribilhañ ouzh penn an delezioù.