v.
I. V. tr. d. Excuser, pardonner.
●(1499) Ca 79a. Escus. g. excuser. ●81a. Excusaff. g. excuser.
●(1659) SCger 54b. excuser, tr. «excus.» ●(1732) GReg 383b. Excuser, tr. «Iscusi. pr. iscuset. escusi. pr. escuset. Van[netois] escuseiñ. pr. et.» ●(1790) MG 232. éscusein er ré-ral.
●(1850) MOY 166. excusi dê o scànvadurez. ●(1859) MMN 158. iskuzi defaotou ha mancamanmanchou ar re all. ●(1868) KMM 130. Clasc a ree o escuzi.
II. V. pron. réfl. En em eskuziñ.
(1) S'excuser.
●(1621) Mc 7. euit se ne nem excusaff à negligancc.
(2) Se disculper.
●(1530) J p. 103a. Ha bizcoaz iesus / Eguyt nep achus / Nenn em escusas, tr. «et jamais Jésus, malgré toutes les accusations, ne se disculpa.»
(3) Se pardonner.
●(1838) OVD 225. ni e hum escuse soignus mad a hur fauteu.