m. –ion, –erion
(1) Veuf.
●(1464) Cms (d’après GMB 205). Eyntaff, veuf. ●(1499) Ca 74b. Eintaff.
●(1659) SCger 123a. vesuier, tr. «intân p. vien.» ●(1732) GReg 957a. Veuf, tr. «Intâv. p. intâvyen, intânved. intañv. p. intañvyen. (Van[netois] intañ. p. intañyon.»
●(1849) LLB 234. Er vearh a Lustregand d'un intanw e zimé. ●(1879) GDI 183. purtèd en intanyon.
●(1910-15) CTPV I 168. i hes intanùerion, tr. «il y a des veufs.»
(2) Chom, menel intañv : rester veuf.
●(1834) SIM 146. An den-se a voa chommet intanv abred.
●(1993) MARV xii 29. (Kemper-Gwezenneg) ha teir gwech on bet manet intañv eun nebeud amzer goude.
(3) Bezañ intañv diwar : être veuf de.
●(1732) GReg 957a. Il est veuf de trois femmes, tr. «Intâv eo divar téyr grecg.»