adj.
I. Entravé.
●(1499) Ca 35b. g. ampieges ou enchaines. b. hualet pe chadennet. ●113a. Hualet. g. enheude. ●(1647) Am A.303. Brema a stronçç he gousoc'h fronsall / Guis un aneval a ve hualet, tr. «Maintenant par saccades vous savez renifler / Comme un animal qui serait entravé.»
II. sens fig.
(1) Na vezañ hualet : ne pas avoir les deux pieds dans le même sabot, courir vite.
●(1908) PIGO II 150. Kevarek a welas 'vije red d'ean gounid a veg botez. Hogen, Janig ive na oa ket hualet.
(2) =
●(1906) KPSA 27. Hoc'h ene (...) hualet eo avad, gant liammou ar c'horf en dud en em ro da draou ar bed.
(3) =
●(1869) SAG 64. tud hualed.
●(1907) KANngalon Gouere 437. Ne zale ket da veza hualet hag hualet berr.