m. hoc’hed-gouez, moc’h-gouez (zoologie) Sanglier.
●(1464) Cms (d’après GMB 323). hoch goez. ●(1499) Ca 113a. Houch guez. g. sanglier. ●(1633) Nom 20a. Dentes exerti : dents qui sortent hors la bouche, limes ou armes de sanglier : an dènt á sorty è mæs an guenou, squilfou pe armou an ouch goüez. ●29b. Aper : sanglier : ouch-goüez, loezn-du. ●59b. Caro aprugna : chair d'vn sanglier : quic vn ouch gouez.
●(c.1718) CHal.ms i. Les armes d'un sanglier, tr. «squifleu un oh goüef ou güif.» ●(1732) GReg 255b. Défenses du Sanglier, tr. «Sqilfou an houc'h-gouëz.» ●843b. Sanglier, porc sauvage, tr. «Houc'h gouëz. p. moc'h gouëz. Van[netois] hoh goë. p. moh goë.»
●(1856) VNA 22. un Sanglier, tr. «un Hoh-goué.» ●(1876) TDE.BF 293a. Hoc'h-goue, s. m. V[annetais], tr. «Sanglier ; pl. moc'h-goue.»
●(1909) KTLR 192. var he skoaz e touge eun oc'h gouez. ●(1921) GRSA 321. én arben d'ur stilloñnad hou poè bet én hou morhed get un hoh goué. ●(1927) GERI.Ern 228. hoc'h-goué(z), tr. «sanglier.» ●(1957) BRUD 2/44. Koulskoude, dre ma tostae ouz al leh m’e-nevoa gwelet an hoh-gouez, n’en em gave ket re hag e teue keuz deañ da veza grêt e bôtr faro.