v.
I. V. intr.
(1) Frissonner, frémir d'horreur.
●(1744) L'Arm 166a. Frissonner, tr. «Hirissein.» ●(1767) ISpour 8. ne eellamp quet na conze na chongeal hemp hirissein. ●(1787) BI 105. hirissein ë-reer memb gùhavè é cleuet mar-à-unan é touyet, é sissacrein. ●(1790) MG 302. Hérissein e ran doh hou cleuèt. ●414. Un dén e zou bet én dangér a hum vèein én ul leènn, e hériss quel liès gùéh ma tremén ital-d'hi.
●(1856) VNA 183. Je frémis à vous entendre ! tr. «Hirrissein e hran doh hou cleuèt !»
●(1925) SFKH 18. ol er filajerion e héris.
(2) Avoir horreur de.
●(1744) L'Arm 187a. Avoir horreur de, tr. «Hirrissein.»
(3) Se hérisser.
●(1744) L'Arm 184a. Hérisser, tr. «Hirissein.»
●(1849) LLB 257. Ar me fen ged er spont mem bleaw e hérisas. ●(1857) GUG 58. É vleàu èl serpanted e hirris ar é bèn.
(4) Frissonner de froid.
●(1906) HIVL 10. É kleuet hé hansortézed é hirisein, Bernadet en des eun a cherrein aneouid.
II. V. pron. réfl. En em hirisiñ : se hérisser.
●(1924) SBED 23. Kleùet er honzeu-sé m'em boé um hiriset.