v.
I. V. tr.
A. V. tr. d.
(1) Heurter.
●(1499) Ca 111a. Heurtaff. g. heurter. cotir. l. alido / is / si.
(2) Pousser.
●(1877) EKG I 225-226. ar vagik vian a ruze var ar mor varzu ar Fourn, evel pa viche hortet gand sant Budoc, patrom Pospoder. ●(1878) EKG II 149. evel ma tle mousc'hoarzin an diaoul pa vez oc'h huala unan-bennag er pec'hed, hag ouc'h ouc'h hen horta var hent an ifern.
●(1919) TOBB 16. heurta ar c'holonel varzu ar merc'hed.
(3) Pousser sur (qqc.).
●(1878) EKG II 118. kaer em boa horta an or, ne zigore ket.
(4) Repousser.
●(1915) HBPR 147. Tri bourreo a dosteaz, kerkent, evit diviska ar Roue. Horta a reaz anezho hag ec'h en em ziviskas he unan.
B. V. tr. i.
(1) Heurtat ouzh ub. : heurter, bousculer qqn.
●(1792) BD 1865. na da heurtat ousin na da guemeret beu, tr. «et de me bousculer et de prendre ombrage ?»
(2) Heurtañ war : pousser sur.
●(1883) MIL 264. ec'h en em lakejont da heurta var ar rojou gant ho daouarn.
(3) Heurtañ ub. diouzh an-unan : repousser qqn.
●(1854) MMM 250-251. Qasi atao em-eus ê gontristet, ace vel en heurtet diousin.
II. V. intr.
(1) Chopper.
●(1621) Mc 100. pere á guell bezaff occasion deomp da heurtiff.
(2) Pousser sur qqc. de toutes ses forces.
●(1878) EKG II 117-118. Trei a riz va c'hein ouc'h an or, harpa a riz va daou zourn var bennou va glin, hag, er c'hiz-se, daoubleget, ec'h en em lakiz da horta ken na oan skuiz.
III. V. pron. En em heurtañ.
(1) V. pron. réci. Se pousser, se bousculer.
●(1878) EKG II 110. An oll a dosteaz ouc'h an Aoutrou de Kerbanalek oc'h en em horta an eil egile.
(2) V. pron. réfl. En em heurtañ ouzh udb. : pousser qqc. de toutes ses forces.
●(1878) EKG II 119. N'em boa ket gellet terri dor an iliz, kaer am boa bet en em dorta (lire : horta) out-hi.