heulier

m. –ion

(1) (religion) Acolyte.

●(1903) MBJJ 146. Na welomp ket ar belek hag e daou heulier.

(2) Personne qui est dans une suite.

●(1903) MBJJ 245. ar C'honsul gant e heuilherien. ●(1935) BREI 422/4a. e welomp hirie, er prosezionou, muioc'h a zellerien eget a heuilherien.