heugenn

f. –où

(1) Caprice, idée soudaine.

●(1924) BILZbubr 38/844. eus e dechou pe eus e heugennou. ●Heugenn, tr. «idée subite, caprice.» ●(1924) BILZbubr 43-44/1029. deut eun heugenn da Bipi da vont da giesa. ●(1949) KROB 14/12. Eur vintinvez (...) e teuas eun heugenn d’ar pennher.

(2) Répugnance.

●(1962) EGRH I 109. heugenn f. -où, tr. « répugnance. »