m.
(1) Agacement.
●(1824) BAM 254. Ne dleer quet eta castiza bugale dre humor, dre gassouni ha dre egas. ●(1876) TDE.BF 181a. Egas, hegas, s. m., tr. «Agacerie, provocation.»
(2) Mont en hegaz ouzh ub. = bezañ hegazet gantañ.
●(1928) BFSA 157. E-lec'h mont en egas ouz tud ken dispont, ar roue a ziskouezas d'ezo merc'hed fichet pinvidik.
(3) Kaout hegaz gant udb. : être agacé par qqc.
●(1947) YNVL 61. lavarout a rin dit krenn ha kras em eus hegas gant o latin nevez.