habin

m. –ed (argot des tailleurs vannetais)

(1) Chien.

●(1912) KZVr 415 - 10/03/12. An habin, tr. «ar c'hi.»

(2) Habin c'hourek : chat.

●(1912) KZVr 415 - 10/03/12. An habin c'hourek, tr. «ar c'haz.»