adj. fam.
(1) Bezañ gwrac’h gant ub./udb. : être fou de qqn/de qqc, l’aimer à la folie, être très amateur (de).
●(1869) SAG 88. Me a vezo atao eun a-zoare dirag an dud, hag a ouez enori Doue, ep beza grac’h gant sin ar Groaz. ●(1872) GAM 31. Eur vam grac’h ha magn gant he bugel.
●(1901) FHAB Genver 204. Me, evel a ouzoc’h, Autrou, n’oun ket grac’h gant an traouze. ●(1916) KZVr 160 – 26/03/16 (Lu). N’oun ket grac’h gant ar yod, tr. «je ne suis pas amateur de bouillie, Loeiz ar Floc’h. Landivisiau.» ●(1927) GERI.Ern 210. Ne deo ket grac’h ganti, tr. E. Ernault «il ne l’aime pas.» ●(1931) VALL 16b. aimer à la folie, tr. « beza gwrac’h gant fam. »
(2) Dont da vezañ gwrac'h // Bezañ gwrac'h : avoir perdu son bon sens.
●(1914) MAEV 183 (L) K. ar Prat. Nan, nan, ar mestr ne bareo ket ! (...) Lavaret a rafed eo deuet da veza gwrac'h ! (Er c'horn-ze a Vreiz ec'h hanver e-giz-se ar re a zo bet skoet o spered gant eun dra bennak eus ar bed all). ●184. Ker skoet eo bet p'an deus klevet kelou eus maro e vestr, ma lavar ar medisin eo deuet da veza gwrac'h. ●Neuze, a liviris, ho mestr a zo klanv ha gwrac'h war eun dro ?
(3) Bezañ gwrac'h da : aimer faire qqc.
●(1927) GERI.Ern 210. Ne deo ket grac'h da skriva, tr. E. Ernault «il n'aime guère à écrire.»