gwiniegour

m. –ion Vigneron.

●(1732) GReg 960b. Vigneron, tr. «Van[netois] guïnyegour. p. yon.» ●(1790) MG 326. Noé (...) e oai gùniegour.

●(1861) BSJ 148. laqueit é huiniêg ar hobr guet gùiniéguerion.

●(1913) AVIE 257. Hanvaladen er huiniegerion. ●(1934) BRUS 271. Un vigneron, tr. «ur guiniegour.»