m. –où
(1) Signe.
●(1903) MBJJ 209. petore mennoz a zo dindan e wign. Hag heñ oc'h ober eur gwign all. ●(1911) DIHU 72/263. dré gonzeu pé dré guigneu.
(2) Ober gwign da ub. : faire signe à qqn.
●(1856) GRD 113. En henteu péré e guemérér eit dastum danné e zou èl henteu distro ar béré é laquér ur merche eit gobér huin d'er e bass : amen é hès bet lairet un dén.
●(1912) DIHU 85/102. Lakdar, hemb konz, e hras guign dehé de chouket etaldon ar er héaut. ●(1934) BRUS 127. Faire signe, tr. «obér guign.» ●(1974) YABA 05.10. Mé de hopal dehon ha d'obér guign dehon.
(3) Dre wign : en faisant des signes.
●(1907) AVKA 3. E, e-unan, en roe d'he dre wign da c'hoût. ●9. ha ma c'houljont dre wign ouz e dad an hano e felle dehan rei d'e vab. ●(1932) GUTO 2. Hag ean eilgiriet dehè dré huign en degas dehon.