[gwezenn + -ad .1]
F. –où Contenu, charge d’un arbre.
●(1860) BAL 168. evel ma taol ur vezennad bleunv (…) muioc'h a c'hoez vad var ar pardaez etro cuz eol. ●(1872) ROU 57. ur vezennad (avalou).
●(1930) DIHU 231/135. guéenadeu avaleu. ●(1953) BLBR 58-59/5. ar wezennad barbiolez. ●(1955) STBJ 147. Diou wezennad.