adj.
I. Attr./Épith.
(1) Souple, flexible, pliant.
●(1732) GReg 633b. Mol, ou mou, qui manque de fermeté, tr. «Guëzn.» ●881b. Souple, pliant, docile, adroit, tr. «guëzn.» ●Osier souple, tr. «ausilh guëzn.»
●(1872) ROU 95b. Pliant, tr. «Goen.»
(2) Fort, capable, résistant.
●(1464) Cms (d’après GMB 304). Gueznn, fort à rompre. ●(1499) Ca 105a. Guezn. g. fort a rompre. vide in creff cest tout vng.
●(1872) ROU 95b. Goen, qui veut dire, dans certaines phrases, fort, capable, qui tient bon.» ●Ur paotr goen a zo eno, tr. «c'est un individu capable, fort.» ●(1874) FHB 508/301b. Goenv eo c'hoaz e guirionez.
●(1909) FHAB C'hwevrer 48. langaj ker pinvidik ha ker goenv ha n'eus forz peseurt langaj all. ●(1982) PBLS 118. (Langoned) gwevn, tr. «(personne) solide, résistante.»
(3) Adroit, rusé.
●(1732) GReg 14a. Adroit, politique, pliant, tr. «Guëzn.»
(4) Houarn gwevn : fer doux.
●(1931) VALL 299b. Fer doux, tr. «houarn gwevn.»
II. Adv.
(1) Fortement, avec force.
●(1911) BUAZperrot 556. Jermen a enebas goenv outo. ●(1926) FHAB Here 373. Stourmomp gwenv evit savetei var eun dro hor brud-vad, hon enor. ●(1929) FHAB Mezheven 208. evit dont a benn eus e daol e rankas stourm goenv ouz ar Zaozon.
(2) Derc'hel gwevn : tenir bon.
●(1911) BUAZperrot 260. ar merzer a zalc'he gouenv. ●(1928) FHAB Mezheven 220. hag e klaskas a daoliou dourn hag a daoliou troad divarc'ha an nor ; mes houman a zalc'has goenv. ●(1929) FHAB C'hwevrer 68. Bilz n'edo ket brao en e geo hag e evelato e talc'has goenv. ●(1932) FHAB Kerzu 487. Ma karfe ar Vretoned derc'hel goenv ha komz o brezoneg...
(3) C'hoari gwevn gant : avoir forte affaire avec.
●(1981) ANTR 75. Boazed eo bed, ez-vihan, da c'hoari gweñv gand ar vuhez.
III.
(1) Gwevn evel ur silienn : voir silienn.
(2) Gwevn evel un naer : voir naer.